Stripanalyse: Red Dust, Comanche

De volgende link is de bladzijde uit Comanche die voor deze opdracht geanalyseerd werd. Het betreft enkel p.43.

Comanche_stripanalyse_p.43.pdf (2666964)

Plot Comanche, ‘Red Dust’

Op het moment dat Red Dust wilt meerijden met de bestuurder van een poskoets, springt de inzittende uit de koets en haalt zijn revolver boven. Hij is dan wel beroepsmoordenaar, maar hij kan niet op tegen de sterkte en ervaring van Red Dust. Hij doodt de boef en bekijkt zijn papieren. Hondo, de vermoorde man, had blijkbaar de opdracht om Comanche te doden, de eigenares van de Triple Six, een ranch die zij net geërfd heeft. Hij beslist daarom om naar de vrouw toe te gaan en haar zijn diensten aan te bieden. Daar leert hij Ten Gallons kennen, zijn toekomstige partner. Zoals verwacht, krijgt Red Dust geen hulp van de sheriff om uit te zoeken wie de opdrachtgever is van Hondo. Hij komt bovendien een oude bekende  tegen, Kentucky, die vroeger voor dezelfde opdrachtgever werkte als Red, maar dat waren niet echt de beste vrienden!

Ten Gallons is verbaasd wanneer Red een paard weet te temmen, maar wordt toch wantrouwig als hij naar Comanche vraagt. Maar nu bewijst Red hoe goed hij met een wapen is en ook Comanche is onder de indruk. Bovendien maakt Dust ook kennis met Tenderfoot Clem en Toby. Bij aankomst op de ranch wil een louche veearts arme dieren op een boerderij infecteren met ziektebacteriën, maar Red is hem net te slim af. Toch eindigt hun confrontatie in een schietgevecht.

Plot gekozen pagina

Twee mannen verlaten net de Triple Sixranch, de eigendom van Comanche. Ze zijn op zoek naar Red Dust en zijn op weg naar hem en om de afzetting in het noorden te bekijken. Op hun heenweg hebben ze een kort gesprek over koetjes en kalfjes.

Plots ziet één van hen iets gebeuren in een dal, een weide. Een grondmeter en zijn werknemers zijn daar aan het werk. Het stuk grond wordt ook wel “het land van de drie zessen” genoemd. De twee mannen kunnen hier niet mee lachen en vragen zich af of de landmeters roet in het eten van Comanche willen gooien, want dat willen ze natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan!

Beeldcompositie

Er zijn verschillende shots aanwezig in deze pagina. Op de eerste tekening is er zowel een medium long shot, als een long shot te zien. Op de voorgrond bevindt zich een man die vanaf de borst bekeken wordt, waardoor de tekening erg subjectief overkomt. Anderzijds bevinden zich twee mannen die al wat verder op de tekening galopperen. Je kan hun lichaam en hun paard volledig zien. Doordat de man op de voorgrond een donkere kleur heeft en dichter bij de lezer staat, is er bijna sprake van een over-the-shouldershot.

Zowel in de tweede tot de voorlaatste tekening op de bladzijde, overheerst er de long shot. De twee ruiters zijn namelijk op weg naar het noorden om de afzetting te bekijken en daarvoor moeten ze een eindje te paard gaan. Om de lange afstand te verduidelijken, heeft de schrijver een long shot gebruikt. Ook de eenzaamheid kan hiermee geïllustreerd worden, en dat is zeker te zien op de derde tekening die horizontaal verspreid is over de hele breedte van de pagina. Vooral de donkerblauwe en zwarte kleuren op de achtergrond van de prent duiden de eenzame en best lange rit die hen te wachten staat.

Toch stoppen de twee personages al snel bij een plek waar zich buitenstaanders bevinden, mensen met een kwade intentie. Deze shot is eerder een extreem long shot, aangezien de beide partijen op de tekening moeten, en het toch realistisch moet blijven dat de ene partij de andere niet in het vizier heeft. De lezer kan hier de handeling volgen die de buitenstaanders uitvoeren, en tegelijkertijd de conversatie volgen van de twee ruiters die bovenaan de heuvel op uitkijk staan.

De laatste tekening is heel wat anders dan de andere twee. Hier beslissen de personages om aan te vallen, en dat is meer dan duidelijk. Er is hier sprake van een medium long shot. De ruiters zijn volledig te zien, hun paarden bijna volledig. Op de achtergrond vliegt het zand omhoog door de snelheid van hun paarden.

In deze tekening zijn er geen grote verschillen in de opnamehoek. De eerste, de derde, de vierde en de vijfde prent zijn allemaal op ooghoogte ‘gefilmd’. Op deze manier blijven de onderwerpen vrij neutraal. De tweede tekening lijkt me echter gefilmd in kikkerperspectief, hoewel ik me kan vergissen. Op die manier lijken de ruiters imposant en belangrijk ten aanzien van de lezer en van de ruimte. De laatste tekening is ten slotte gefilmd in vogelperspectief. Op die manier lijken de personages nietiger dan de lezer, hoewel ik niet denk dat de auteur dit als doel heeft. Het vogelperspectief is volgens mij gebruikt om een overzicht te geven van de gebeurtenis, en dat is namelijk de snelheid en de agressie waarmee de personages hun doel tegemoet gaan.

Er wordt hier meermaals gebruik gemaakt van de regel van derden om de reden dat de spanning tussen de verschillende beelden in evenwichtig blijft. Dat merk je bij de eerste prent,  waarbij de twee horizontale lijnen zich ter hoogte van de hoeven en ter hoogte van de hoofden van de ruiters bevinden. De verticale lijnen bevinden zich tussen de paarden en tussen de neus van de man en het linker paard. Ook in de tweede tekening geldt de regel van derden. De heuvel en het gras raken de horizontale lijnen, terwijl de linkse kant van de beide paarden telkens een verticale lijn illustreren. Het lijkt me bovendien bij zulke tekeningen ook erg belangrijk dat de regel van derden telt, omdat er heel weinig voorwerpen of personages zich in een open en zeer ruimtelijke omgeving bevinden.

In de andere tekeningen is er een minder duidelijk zicht op de regel van derden, maar toch lijken ook de derde, de vierde en de vijfde prent erover te beschikken.

De derde prent heeft de grond en de grote donkere heuvel als horizontale lijnen, met als verticale lijnen de rots, het linker en uiteindelijk het rechter paard. In de vierde tekening, waar de ruiters de buitenstaanders opmerken, lijkt het gras waarop ze staan en de berg op de achtergrond ook aan de regel van derden te voldoen, maar de verticale lijnen zijn voor mij toch niet zo zichtbaar. Toch is er hier een gezonde en mooie spanningsboog gecreëerd. Uiteindelijk is de vijfde tekening heel duidelijk een prent met een regel van derde. Dat kan je zien aan de horizontale lijn die onder de voeten van de twee buitenstaanders geïllustreerd is, met een andere lijn op de heuvel waar de twee ruiters zich situeren. De verticale lijnen bevinden zich telkens links van de drie buitenstaanders.

De laatste tekening voldoet echte niet aan de regel van derden.

Symmetrie kan erg geslaagd zijn, maar vaak komt dit bij de lezer en bij de kijker saai en oninteressant over. Op de betreffende pagina is er toch af en toe sprake van symmetrie, namelijk in de tweede tekening waarop de paarden en hun ruiters in het midden van de tekening worden afgebeeld. Ook in de laatste tekening lijkt er evenveel ruimte te zijn links en rechts van de ruiters. Toch is dit misschien niet volledig symmetrie, omdat er telkens twee personages op staan.

De andere tekeningen zijn eerder asymmetrisch.  Op de eerste tekening komt de linkse man in beeld en hij zorgt ervoor dat de twee ruiters niet meer het centrale punt zijn. Daaropvolgend lijkt de derde tekening asymmetrisch, omdat er rechts van de tekening en in het midden personages zijn afgebeeld, maar niet aan de linker kant van de tekening. Op de volgende prent lijkt het oog naar de linkerzijde te gaan, waar de ruiters de anderen in hun vizier hebben. Ten slotte is de voorlaatste tekening ook niet symmetrisch. De man op de voorgrond staat aan de rechterzijde van de prent. Ook al zijn de anderen wel mooi verspreid over de tekening, toch is er geen symmetrie aanwezig door het achter- en voorgrondgebruik.

Er zijn drie prenten die naar mijn mening als een subjectieve shot kunnen worden beschouwd. De eerste afbeelding is erg subjectief, omdat de lezer bijna van achter de schouder mee kijkt naar de gebeurtenis. De derde prent is ook subjectief omdat er een hoek van 90° gedraaid wordt en we dus het profiel bekijken van de personages. Daardoor willen we als lezer weten waarnaar ze kijken en dat is subjectief. Ten slotte kan ook de laatste prent zo worden beschouwd. Je kan niet echt spreken van een frontale shot, maar je ziet de gezichten van de personages toch erg duidelijk. Bovendien ben je als lezer nieuwsgierig waarom de mannen zo snel die bepaalde richting uit willen.

De kleuren  waarvan de illustrator gebruik maakt, zijn vrij realistisch, hoewel er enkele uitzonderingen op de regel zijn. Zoals in elk realistisch verhaal, is het gras groen, zijn de rotsen bruin en is de lucht blauw. Toch hebben de eerste en de derde prent ook een onrealistische kleur. Op de eerste prent treedt er een man op de voorgrond die volledig donkerblauw gekleurd is waardoor hij mysterieus en geheimzinnig lijkt. Je zou als lezer haast in twijfel kunnen trekken of deze man überhaupt wel een vriendelijk en positief ingesteld personage is. De kleur blauw geeft ons immers een duistere en kil gevoel. Dat gevoel komt terug op de derde prent waar de twee ruiters op weg zijn naar de bezetting op de weide. Ze lijken wel te galopperen alsof het om iets enorm belangrijks gaat, omdat de prent enerzijds groot verspreid is over het blad, anderzijds omdat de donkere kleur blauw en zwart gebruikt worden. Daaropvolgend wordt de natuur ook afgeschilderd als iets zwaar, donker en negatief door het donkerblauw en zwart kleurgebruik. De andere prenten hebben een natuurlijke kleur waardoor het zware gevoel gecompenseerd wordt.

Een kleur kan gemakkelijk gelinkt worden aan de symboliek uit het verhaal, maar ook de vlakverdeling en de ruimte zijn daarvoor cruciaal. Op de eerste pagina lijkt de man op de voorgrond erg belangrijk, wat waarschijnlijk betekent dat we die man nog eerder zullen terugzien. Op de derde en de vierde prent valt de grote lege ruimte ook heel erg op, wat leegte en eenzaamheid symboliseert. De kleur op de derde prent laat ons ook voelen dat er een negatieve sfeer aanwezig is. Het bereidt ons als het ware voor op een negatieve ervaring. Ten slotte symboliseert de lege vlakte aan de rechterkant van de vierde tekening ook een desinteresse enerzijds en een interesse anderzijds. Doordat de ruiters links staan en ook die richting uitkijken, zijn wij als lezer benieuwd naar wat er zich aan de linkterzijde afspeelt. Terwijl de rechterzijde oninteressant is voor ons omdat we daar niets anders zien dan een open weide.

Closure

De overgangen op deze pagina zijn vrij simpel. Er wordt slechts één onderwerp voorgesteld in een opeenvolging van verschillende acties, de ene wat meer opeenvolgend dan de ander. De eerste striptekening verschilt in tijd net iets meer van de tweede, als de tweede van de derde. Je kan stellen dat er wel een kleine overgang in tijd is van de eerste striptekening naar de tweede. De twee mannen vertrekken namelijk eerst uit de ranch, waar ze nadien opeens op de grote weide galopperen. De andere plaatjes volgen elkaar net iets sneller op. Vooral de derde- en de voorlaatste striptekeningen zijn zeer opeenvolgend, en vereisen dus erg weinig closure. De twee mannen zitten namelijk nog steeds op hun paard, en staan op dezelfde plaats.

Woord-beeldcombinatie

Ik denk dat de woord-beeldcombinatie een additieve combinatie is waarbij woorden een uitweiding bieden bij het beeld. In de eerste drie afbeeldingen kan je hier nog helemaal niets uit opmaken. De woorden vertellen je namelijk iets geheel anders. Nadien komen er echter drie andere beelden die duidelijk zijn, maar waarbij de woorden nog meer vertellen over de situatie. Het tweede deel van de strippagina zou dus eerder een onderling afhankelijke combinatie van tekst en beeld kunnen zijn, omdat de laatste drie beelden hand in hand gaan om de situatie over te brengen. Als ze deze stripprenten alleen zouden verschijnen, zou het niet meer zo duidelijk zijn.

Personages

Zoals reeds vermeld, zijn Red Dust, Comanche, Ten, Clem en Toby de belangrijkste personages uit de reeks Comanche. Het vrouwelijk hoofdpersonage, Comanche, wordt als een aantrekkelijke, maar onafhankelijke vrouw voorgesteld. Ze heeft donker, opgestoken haar en ze draagt een cowboykostuum voor vrouwen. Ze is niet op haar mondje gevallen en ze slaagt erin haar doelen te bereiken. Ze is eigenares van de range waar de mannelijke personages werken en haar van dienst kunnen zijn. Toch moet je uitkijken als je haar tegenkomt. Ze is namelijk vrij achterdochtig bij de eerste ontmoeting, maar ze ontpopt als ze je eenmaal beter leert kennen.

De mannelijke figuren Ten, Clem en Toby zijn niet enorm belangrijk in de reeks Comanche. Ze zijn eerder ondersteunend bij het scenario dat vooral om Red Dust en Comanche gaat. Toch zijn deze mannen erg trouw en willen ze de ranch en hun eigenares beschermen. Hun kledij is niet erg opvallend, maar toch felgekleurd omdat de illustrator nu eenmaal zulke opvattingen heeft over de stripfiguren. Toch zijn ze niet opvallender dan de andere personages.

Red Dust is het mannelijke hoofdpersonage uit de stripreeks. Hij is behalve de slechteriken het meest opvallend figuur onder de personages. Hij draagt een witte hoed, een groene trui en een geelkleurige gilet. Hoewel ieders outfit kleurrijk is, draagt hij de meest opvallende.

Red Dust is een man van weinig woorden. Hij is een echte held, bescheiden en zwijgzaam. Op die manier lijkt hij mysterieus en wilt de lezer meer van hem weten. Omdat dit het eerste album is, weet ik dat hij er nog niet bij hoort aan het begin van het verhaal. De anderen zijn achterdochtig, maar hij weet als snel hun vertrouwen te winnen door goede daden te verrichten voor Comanche en de anderen.

Belangrijkste motieven

Volgens mij is er zowel aan concreet, als een abstract motief aanwezig in dit verhaal dat je kunt doortrekken over de reeks. De ranch van Comanche lijkt mij een concreet motief dat herhaaldelijk voorkomt omdat zowel de problemen, als de positieve momenten en elementen zich daar afspelen. Anderzijds is er een abstract motief aanwezig dat eigenlijk in verschillende verhalen voorkomt. Al in de 19^e eeuw en vroeger is er een maatschappij gecreëerd die de schijn hoog wil houden, namelijk mensen met een functie hebben gelijk, en degenen die als boef worden bestempeld, hebben ongelijk. Uiteraard staan we hier nu verder in, maar toch kan dit nog dikwijls voorkomen. In Comanche ligt ook dit er vingerdik op. Red Dust kan moorden plegen en anderen doen lijden, maar dat doet hij steeds met een reden. Hij wil het kwade bestrijden en het goede laten overwinnen, iets dat de sheriff van het dorp niet als doel voor ogen heeft.

Opvallend taalaspect

Het meest opvallende taalaspect is dat de stripreeks erg gefocust lijkt op de gevoelens en de gedachtegang van de personages. Als lezer weet je daardoor meteen wat er zou kunnen komen, terwijl andere stripreeksen deze weetjes niet meteen weggeven. Bovendien is het opvallend dat de personages door hun taalgebruik zeer realistisch weergegeven worden als de imperfecte mens. Ze vertellen iets waarmee je als lezer weet dat ook zij bepaalde zaken in twijfel trekken, hier grondiger over nadenken, etc. Dat aspect van de taal interesseert me ten zeerste. Verhalen zijn tenslotte al vaak genoeg onrealistisch en perfectionistisch waardoor de lezer een negatief beeld kan creëren  over zichzelf.